Χαιρετισμός Φωτεινής Βρύνα  

Μας χωρίζουν σχεδόν 2.500 χιλιάδες χρόνια από την Πραξαγόρα, κι όμως πίσω από τις ατάκες της βλέπουμε καθαρά γνώριμες καταστάσεις και πρόσωπα. Ένα βασικό θέμα που απασχόλησε τον Αριστοφάνη τον 4ο π. Χ. αιώνα ήταν η θέση της γυναίκας στην τότε Αθηναϊκή κοινωνία, η πορεία της σηματοδοτεί στους αιώνες την αισθητή της παρουσία στα πολιτικά και εργασιακά δικαιώματα, στην οικογένεια, εν τέλει στη ζωή ολόκληρη

H Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι αντιπροσωπευτικός θεσμός που έχει ως χαρακτηριστικό του την άμεση επαφή και επικοινωνία με τους πολίτες, που έχει αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή τους και υπό προϋποθέσεις μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο σε δράσεις που έχουν στο επίκεντρό τους τον άνθρωπο..

Είναι χώρος που μπορεί ν’ αναδειχθεί η ισότητα των φύλων και γι’ αυτό το λόγο είναι ίσως το ιδανικότερο επίπεδο για την συμμετοχή των γυναικών.

Δεν παραγνωρίζω το γεγονός ότι υπάρχει αντιστοιχία κοινωνίας και πολιτικής δράσης σε σχέση με τα δύο φύλα, μεταξύ ανδρών και γυναικών, ότι υπάρχει ακόμη σε μεγάλο βαθμό κρίση νοοτροπίας και πολιτιστικού επιπέδου.  Πιστεύω όμως ότι σε κάθε περίπτωση η αξιολόγηση έργου δεν πρέπει να γίνεται με «στεγανά» δηλαδή ότι οι γυναίκες κάνουν κάτι καλύτερα από τους άνδρες ή το αντίστροφο.

Πρέπει να γίνεται με κριτήριο την πορεία του καθενός, από το έργο που παράγει ή δεν προάγει όταν βρίσκεται σε θέση ευθύνης.  Μπορούμε, εμείς οι γυναίκες να διεκδικήσουμε αυτό που θέλουμε και μας αξίζει. Δεν ζητάμε προσφορές «μέσω ποσόστωσης» για να εκλεγούμε.  Συναγωνιζόμαστε και διεκδικούμε «επί ίσοις όροις» τη συμμετοχή μας στα κοινά, ιδιαίτερα στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Χρειάζονται βέβαια ψυχικά αποθέματα, χρειάζεται χρόνος και έτσι όπως είναι διαρθρωμένη η ελληνική οικογένεια, είναι πιο εύκολο για τους άνδρες να συμμετέχουν στα κοινά σε σχέση με τις γυναίκες.  Διαπίστωση είναι ότι για τις γυναίκες είναι δύσκολες οι πολιτικές διαδρομές, γιατί αντιμετωπίζονται με αμφισβήτηση από συνεργάτες και συναδέλφους.

Είναι πολλές φορές, όχι πάντοτε που το ανδρικό μοντέλο βλέπει με καχυποψία και σεξισμό τις γυναίκες με κοινωνική πολιτιστική ή πολιτική ενασχόληση.  Είναι όμως θέμα επιλογής το να θέλεις να προσφέρεις στο δημόσιο συμφέρον, είναι στάση ζωής παρά τις αντιξοότητες και το γεγονός ότι είναι επιβαρυμένες με διπλούς και τριπλούς ρόλους (εργαζόμενη – μητέρα – φροντίδα γονέων) που αφαιρούν προϋποθέσεις που θα έδιναν ίσες ευκαιρίες.  Γι’ αυτό χρειάζεται να επιδεικνύουμε δύναμη, να καταβάλουμε προσπάθειες ώστε να γίνουν όλες εκείνες οι αναγκαίες βαθιές αλλαγές σε νοοτροπίες αλλά και υποδομές που θα βελτιώνουν τη θέση και τη ζωή των γυναικών.  Έχουμε τη δυνατότητα και πρέπει συνδυάζοντας τη γνώση με την ευαισθησία να συμβάλλουμε σε πολύ μεγάλο βαθμό στην επίλυση πολλών προβλημάτων, στην διαμόρφωση της πολιτικής καθώς και στη λήψη αποφάσεων.  Άλλωστε η ολοκλήρωση μιας κοινωνίας έχει ως προαπαιτούμενο την δυνατότητα ίσων ευκαιριών, την πολιτισμική αναβάθμιση και τη δημοκρατική συμμετοχή.