Κατ' αντιστοιχία προς την Ημέρα της Μητέρας καθιερώθηκε και η Ημέρα του Πατέρα, η οποία τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει ακόμα περισσότερο γνωστή.

Οι προσπάθειες καθιέρωσής της ήταν πολλές, κυρίως στο εξωτερικό, και οι υποστηρικτές της θερμοί. Έτσι, αυτό που ξεκίνησε από τις αρχές του αιώνα οριστικοποιήθηκε ως μόνιμη εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής το 1972 από τον πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον. Η ημέρα αυτή εορτάζεται στην Αυστραλία την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου, ενώ η Εκκλησία το γιορτάζειτου Αγίου Πνεύματος (κινητή εορτή τον Ιούνιο).

Γεγονός είναι ότι πλέον οι πατέρες αναλαμβάνουν πιο ενεργό ρόλο σε σχέση με το παρελθόν στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Η προσφορά τους τόσο στην ανατροφή των παιδιών όσο και στις οικιακές εργασίες είναι σημαντική, κάτι που διευκολύνεται και από τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στη νομοθεσία τα τελευταία χρόνια. Η νέα αυτή πραγματικότητα, η οποία βέβαια έχει πολλά περιθώρια περαιτέρω βελτίωσης, είναι μια αξιοσημείωτη πρόοδος και έχει θετικό αντίκτυπο όχι μόνο στην ίδια την οικογένεια, αλλά και στην κοινωνία. Εξασφαλίζεται μια ισορροπία στις σχέσεις των μελών, υπάρχει ισότητα, υπευθυνότητα, ενώ μαθαίνουν όλοι ότι έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις στο κοινωνικό σύνολο που ανήκουν.

Έτσι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια ομαλή συμβίωση σε ένα υγιές περιβάλλον. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα που η κρίση έχει κλονίσει την ψυχοσύνθεση των μπαμπάδων κυρίως σε σχέση με την επαγγελματική τους αποκατάσταση, η ενασχόληση με τα παιδιά τους και η ανιδιοτελής αγάπη που εισπράττουν από αυτά είναι το αντίβαρο που μπορεί να εξισορροπήσει τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν.